ค้นคำว่า อุเบกขา ในพจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์

ฝึกใจให้เป็นอุเบกขา - พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต อุเบกขา ดังนั้น อุเบกขา คือ อาการของการปฏิบัติดังกล่าวข้างต้น อันได้แก่ อาการของการหยุดคิดนึกปรุงแต่ง, หยุดฟุ้งซ่าน, กลับมาอยู่กับผู้รู้ หรือการกลับมาอยู่กับสติ, ไม่ยึดมั่นถือมั่น ฯ อุเบกขา - ธาตุอุเบกขา - ญาณอุเบกขา - อายตนะ 6 - วิญญาณ 6 - สัมผัส 6 - มโนปวจาร - เคหสิตะและเนกขัมมสิตะ - เคหสิตโสมนัส - เคหสิตโทมนัส - เคหสิตอุเบกขา - เนกขัมมสิตโสมนัส - เนกขัมมสิตโทมนัส -

อุเบกขา อุเบกขา บุคคลใดมีกรรมเป็นที่พึ่ง บุคคลนั้นมีกรรมเป็นของตนเอง จากทมยันตี ถ้าเราเมตตาคือสงสาร กรุณาคือช่วยเหลือ มุทิตาคือเห็นเขาดีแล้วยินดี อุเบกขาคือต้องวางมือ เขามีกรรมเป็นที่พี่ง